فهرست مطالب
نشریه دانش کشاورزی و تولید پایدار
سال سی و چهارم شماره 3 (پاییز 1403)
- تاریخ انتشار: 1403/08/01
- تعداد عناوین: 21
-
-
صفحات 1-18اهدافکشت مخلوط یکی از شیوه های اکولوژیک کشاورزی پایدار است که به منظور افزایش بهره وری و تولید محصولات زراعی اجرا می شود. بنابراین، با توجه به لزوم استفاده از سیستم های کشاورزی پایدار و ایجاد تنوع در سیستم های کشاورزی، این آزمایش با هدف بررسی رشد، محصول تولیدی از نظر کمی و کیفی و کارایی استفاده از زمین در کشت مخلوط گندم، سویا وذرت اجرا شد.مواد و روش هاآزمایش در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه بوعلی سینا در سال زراعی 99-1398 به صورت بلوک-های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. کشت های مخلوط 4w:2s (دو ردیف سویا: چهار ردیف گندم)، 4w:2s:1c (یک ردیف ذرت: دو ردیف سویا: چهار ردیف گندم)، 4w:2s:2c، 6w:3s، 6w:3s:1c، 6w:3s:2c و کشت های خالص هر سه گونه تیمارهای آزمایش بود. شاخص سطح برگ، سرعت رشد محصول، عملکرد دانه و بیولوژیک، کیفیت دانه و کارایی استفاده از آب، نیتروژن و زمین ارزیابی شدند.یافته هااثر الگو ی کشت بر شاخص سطح برگ، سرعت رشد محصول، عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه گندم، سویا و ذرت معنی دار بود. بالاترین میزان این ویژگی ها از کشت خالص هر سه گونه به دست آمد. با این وجود، ارزیابی شاخص نسبت برابری زمین حاکی از برتری تمام الگو های کشت مخلوط نسبت به کشت خالص داشت. به طوری که بیشترین میزان LER (16/2) و کارایی مصرف آب از تیمار 6w:3s:2c به دست آمد.نتیجه گیریبه طور کلی، کشت مخلوط 6w:3s:2c علاوه بر بهبود عملکرد کل و کارایی مصرف آب می تواند به پایداری اکوسیستم و حداکثر بهره وروی از زمین منجر شود.کلیدواژگان: چند کشتی، عملکرد، غلات، کارایی استفاده از منابع، لگوم، نسبت برابری زمین
-
صفحات 19-34اهداف
این پژوهش با هدف ارزیابی عملکرد دانه ی جو و باقلا در الگوهای مختلف کشت مخلوط در شرایط کاربرد اسیدهیومیک در یک سیستم کشت کم نهاده اجرا گردید.
مواد و روش هاآزمایش به صورت فاکتوریل دو عاملی (5×3) بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در شهرستان شادگان اجرا شد. عامل اول شامل پنج الگوی کاشت شامل دو تیمار کشت خالص جو و باقلا و سه الگوی کشت مخلوط (50 درصد باقلا + 50 درصد جو، 80 درصد باقلا + 40 درصد جو و 40 درصد باقلا +80 درصد جو) و عامل دوم محلول پاشی اسید هیومیک شامل تیمار شاهد، غلظت سه درصد اسید هیومیک و غلظت شش درصد اسید هیومیک بود.
یافته هابیشترین تعداد دانه در غلاف و غلاف در بوته در کشت خالص باقلا به دست آمد که با کشت مخلوط اختلاف معنی داری نداشت. بیشترین عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک باقلا در کشت خالص به دست آمد. کمترین عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک باقلا در تیمار کشت مخلوط با کمترین تراکم باقلا به دست آمد. با کاهش تراکم باقلا از 100 درصد به 40 درصد عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک باقلا کاهش یافتند. بیشترین عملکرد دانه و بیولوژیک جو نیز در تیمار کشت خالص بدست آمد. با محلول پاشی اسید هیومیک ، عملکرد دانه ی باقلا و عملکرد دانه ی جو افزایش یافت. نسبت برابری زمین برای هر سه الگوی کشت مخلوط بیشتر از یک به دست آمد. مزیت مالی نیز برای هر سه الگوی کشت مخلوط مثبت بود.
کلیدواژگان: سایه اندازی، کود آلی، مزیت مالی، نسبت برابری زمین، کشت مخلوط -
صفحات 35-53مقدمه و هدفبه منظور کاهش استفاده از نهاده های شیمیایی در سیستم های کشاورزی پایدار، پژوهشی با هدف بررسی اثرات کاربرد جداگانه و تلفیقی کودهای زیستی و شیمیایی و دورهای مختلف آبیاری بر عملکرد کمی و کیفی کاملینا (Camelina sativa L.) اجرا شد.مواد و روش هاآزمایش به صورت اسپلیت پلات بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با 18 تیمار و سه تکرار در شهرستان سقز در سال 1401 اجرا شد. فاکتور اصلی، دورهای مختلف آبیاری در سه سطح، عدم آبیاری (شرایط دیم)، آبیاری پس از 10 و 20 روز بود. همچنین، فاکتور فرعی منابع مختلف کودی در شش سطح عدم مصرف کود (شاهد)، کود زیستی، 100 درصد کود شیمیایی، کود زیستی+ 25 درصد کود شیمیایی، کود زیستی+ 50 درصد کود شیمیایی و کود زیستی+ 75 درصد کود شیمیایی می باشد.یافته هانتایج نشان داد بیشترین (81/457 کیلوگرم در هکتار) و کمترین (29/186 کیلوگرم در هکتار) میزان عملکرد دانه در واحد سطح به ترتیب در دور آبیاری 10 روز با کاربرد تلفیقی کود زیستی+ 75 درصد کود شیمیایی و عدم آبیاری بدون مصرف کود حاصل شد. بیشترین درصد (88/37 درصد) و عملکرد روغن در دور آبیاری 10 روز با کاربرد تلفیقی کود زیستی+ 75 درصد کود شیمیایی حاصل شد. آنالیز شیمیایی روغن کاملینا نشان داد که اسیدهای چرب غالب موجود در روغن این گیاه شامل لینولنیک اسید ، لینولئیک اسید ، اولئیک اسید و ایکوزنوئیک اسید می باشد. بیشترین میزان اولئیک، لینولئیک و لینولنیک اسید در دور آبیاری 10 روز با کاربرد تلفیقی کود زیستی+ 75 درصد کود شیمیایی بدست آمد.کلیدواژگان: اولئیک اسید، تنش خشکی، کود زیستی، کشاورزی پایدار، گیاهان روغنی
-
صفحات 55-67اهداف
عملکرد و کیفیت توتون به سه عامل مهم پتانسیل ژنتیکی رقم، شرایط محیطی رشد و عملیات زراعی به کار گرفته شده برای رشد محصول بستگی دارد. آزمایش هایی که تاکنون صورت گرفته نشان می دهد که هر یک از عوامل ذکر شده در راندمان تولید نقش دارند و تشخیص این که کدام عامل تاثیر بیشتری دارند دشوار است. هدف از این آزمایش بررسی اثر مدیریت تغذیه و آرایش کاشت بر ویژگی های کمی و کیفی دو رقم توتون ویرجینیا (Nicotiana tabacum L.) بود.
مواد و روش هاآزمایش به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با هشت تیمار و سه تکرار در سال 1399-1398 انجام شد. تیمارها شامل نحوه مصرف کود سرک نیتروژن (کود شیمیایی اوره، مصرف طبق آزمون خاک)، پتاسیم (کود شیمیایی سولفات پتاسیم، مصرف طبق آزمون خاک)، آرایش کاشت در دو سطح (تک ردیفه و دو ردیفه) و دو رقم توتون ویرجینیا (TC100 و NC100) در نظر گرفته شد.
یافته هانتایج نشان داد رقم TC100 سطح برگ، ارتفاع و عملکرد سبز بیشتری نسبت به رقم NC100 داشت.. همچنین تیمار کود برگی × کاشت دوردیفه از ارتفاع بوته و شاخص کلروفیل (SPAD) بالاتری برخوردار بوده است. داده ها نشان داد، در کاشت تک ردیفه رقم NC100 میزان نیتروژن برگ بیشتر و در هر دو آرایش کاشت (تک ردیفه و دوردیفه) درصد نیکوتین برگ بالاتری نسبت به رقم TC100 داشت.
نتیجه گیرینتایج نشان داد که رقم TC100 در کاشت دوردیفه عملکرد سبز، درآمد و ویژ گی های کیفی بالاتری نسبت به رقم NC100 داشت. در بین تیمارهای مورد بررسی، کود دهی برگی اثر معنی داری بر ویژگی های کیفی برگ توتون ویرجینیا نداشت.
کلیدواژگان: توتون ویرجینیا، کود سرک، آرایش کاشت، تغذیه، نیکوتین و پتاسیم -
صفحات 69-84هدف این تحقیق بررسی اثرات کاربرد تلفیقی شیوه های مختلف مدیریت علف های هرز بر عملکرد و اجزای عملکرد نخود دیم (Cicer arietinum L.) رقم بیونیج بود.آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 15 تیمار و چهار تکرار انجام شد. عوامل آزمایشی عبارت از کاربرد علف کش شامل عدم کاربرد و کاربرد علف کش پیریدیت، تراکم گیاه زراعی شامل 30، 40 و 50 بوته درمترمربع و کولتیواسیون شامل کاربرد و عدمکاربرد کولتیواسیون بودند. همچنین سه تیمار وجین کامل متناظر با هریک از تراکم های نخود در نظر گرفته شد.زیستتوده علفهای هرز 30 روز پس از سمپاشی، با کاربرد انفرادی پیریدیت و کولتیواسیون بهترتیب 95 و 60 درصد و با کاربرد توام دو روش تا 99 درصد کاهش یافت. با کاربرد پیریدیت بهترتیب ارتفاع بوته و عملکرد دانه نخود 3/1 و 5/2 برابر شد و با یک بار کولتیواسیون تعداد غلاف در بوته و عملکرد دانه 37 و 31 درصد افزایش یافت. تعداد غلاف در بوته، تعداد و وزن دانه در بوته و وزن خشک تکبوته در تراکم 30 بوته درمترمربع بیشترین مقدار و بهترتیب 7/2، 1/3، 9/3 و 6/2 برابر بیشتراز میانگین تیمارهای تراکم و کولتیواسیون بدون کاربرد پیریدیت بود. عملکرد دانه نخود با کاربرد تلفیقی پیریدیت و کولتیواسیون در تراکم 50 بوته در مترمربع تفاوت معنیداری با تیمار عاری از علفهرز (هر سه تراکم 30 و 40 و 50 بوته در مترمربع) نداشت. تلفیق کاربرد پیریدیت و کولتیواسیون، با تراکم 50 بوته درمترمربع در شرایط دیم میتواند به منظور دستیابی به عملکرد مطلوب نخود، سودمند و لذا قابل توصیه باشد.کلیدواژگان: پیریدیت، تراکم کاشت، عملکرد، کولتیواسیون، مدیریت تلفیقی علفهای هرز
-
صفحات 85-97آزمایش به صورت کرت های خردشده فاکتوریل اجرا شد. آرایش کاشت در سه سطح شامل یک ردیفه معمول با فاصله کاشت بین ردیف 70 سانتیمتر، 70 سانتی متر دو ردیفه و 140 سانتی متر دوردیفه به عنوان عامل اصلی و تراکم بوته در سه سطح شامل 85000 ، 110000 و135000 بوته در هکتار، به همراه شیوه کاشت در دو سطح، شامل کشت مستقیم بذر و کشت نشایی به عنوان عوامل فرعی در نظر گرفته شدند. بالاترین مقادیر عملکرد پروتئین (2694 کیلوگرم در هکتار)، نسبت وزن بلال به علوفه تر (33.53 درصد) و همچنین کارایی مصرف آب و بهره وری اقتصادی آن (به ترتیب 22.33 کیلوگرم بر مترمکعب و 10048 تومان بر مترمکعب آب) متعلق به آرایش 140 سانتیمتر دوردیفه بود. در میان تراکم های مختلف، تراکم 110000 بوته علیرغم کمتر بودن نسبی مقادیر عملکرد تر و خشک آن در مقایسه با تراکم 135000 بوته، از نظر مقادیر کیفی نسبت وزن بلال به علوفه تر و میزان پروتئین (به ترتیب 32.8 و 12.54 درصد) و عملکرد پروتئین (2789 کیلوگرم در هکتار) برتر از تراکم 135000 بوته بود. مقادیر مناسب ارتفاع و قطر ساقه (به ترتیب 273 و 2.65 سانتیمتر) در تراکم 110000 بوته، از مقاومت نسبی آن به ورس حکایت داشت. بهره گیری از کشت نشایی سبب دستیابی به مقادیر بالاتر علوفه تر و خشک تولیدی (به ترتیب 72160 و 22066 کیلوگرم در هکتار) گردید که این امرسبب افزایش عملکرد پروتئین،کارایی مصرف آب و بهره وری اقتصادی آن به ترتیب به میزان 3.5، 19.3 و 19.2 درصد نسبت به کشت بذری گردید.کلیدواژگان: آرایش دوردیفه، بهره وری اقتصادی آب، عملکرد پروتئین، کارایی مصرف آب، نسبت وزن بلال به علوفه
-
صفحات 99-119اهداف
با توجه به افزایش جمعیت جهان در سالهای اخیر و نیاز روزافزون جوامع بشری بویژه کشور ما به فراورده های دانه های روغنی، مدیریت صحیح زراعی برای افزایش عملکرد، از اهمیت زیادی برخوردار است. مطالعه حاضر باهدف تاثیر روش های مختلف کنترل علف های هرز بر صفات رویشی و شاخص برداشت گلرنگ انجام شد.
مواد و روش هاآزمایشی بصورت طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار به منظور بررسی اثر مالچ کاه و کلش، گیاهان پوششی و علف کش ها در مدیریت علف های هرز گلرنگ بهاره در مزرعه جهاد کشاورزی کلیبر، واقع در استان آذربایجان شرقی انجام شد. ارزیابی صفات رشدی و عملکرد گلرنگ در فصل رشد و بعد از برداشت اندازه گیری شد.
یافته هابراساس نتایج به دست آمده از این بررسی، روش های کنترل علف های هرز تاثیر معنی داری بر صفات تعداد برگ و تعداد ساقه فرعی گلرنگ نداشت، ولی سایر صفات مورد بررسی به طور معنی داری تحت تاثیر روش های کنترل علف هرز قرار گرفت. بیشترین افزایش در ارتفاع بوته (5/38 درصد) تعداد برگ (32 درصد)، وزن خشک ساقه (9/22 درصد)، وزن خشک اندام هوایی (5/48 درصد) و شاخص برداشت (5/54 درصد)، در تیمار علف کش تریفلورالین + مالچ کاه و کلش گندم حاصل شد،
نتیجه گیریدر کل نتایج مطالعه نشان داد که کنترل علف های هرز در مزرعه گلرنگ در مراحل اولیه رشدی موثرتر از مراحل پیشرفته تر است و می تواند بیانگر حساسیت گلرنگ به رقابت علف های هرز در مراحل اولیه رشد گلرنگ باشد.
کلیدواژگان: شاخص برداشت، علف کش، علف های هرز، گیاهان پوششی، مالچ کاه و کلش -
صفحات 121-135اهداف
این پژوهش جهت ارزیابی تاثیر کاربرد کودزیستی بر عملکرد ارقام رایج و لاین در دست معرفی جو در دشت تبریز صورت گرفت.
مواد و روش هاآزمایش در اراضی شهرستان ممقان استان آذربایجان شرقی انجام گرفت. فاکتورهای آزمایش شامل: تیمار کود زیستسی در دو سطح و تیمارهای رقم در سه سطح بود.
یافته هابر اساس نتایج حاصل از تجزیه واریانس، بر هم کنش رقم و بارور 2 اثر معنی داری بر عملکرد دانه جو داشت. بیشترین عملکرد دانه با 5/9 تن در هکتار در لاین امید بخش و با کاربرد بارور 2 به دست آمد. در رقم قره آرپا کاربرد بارور 2 تاثیر معنی داری در عملکرد دانه جو نداشت، ولی در لاین امید بخش و جلگه با کاربرد بارور 2 به ترتیب 36.6 و 55.2 درصد افزایش در عملکرد دانه مشاهده شد. لذا بارور 2 افزایش قابل ملاحظه ای را در عملکرد دانه جو به ویژه لاین امید بخش باعث شد. لاین امید بخش از نظر اجزای عملکرد دانه (تعداد دانه و وزن هزار دانه)، پاسخ بهتری را به کاربرد کود زیستی بارور 2 نشان داد. این رقم از شاخص سطح برگ، شاخص محتوای کلروفیل و تعداد روز تا رسیدگی بیشتری نیز برخوردار بود، لذا ظرفیت فتوسنتزی بیشتری جهت تولید عملکرد داشت.
نتیجه گیریاستفاده از کود زیستی بارور 2 در رقم اصلاح شده و لاین در دست معرفی جو موجب افزایش عملکرد در دشت تبریز شد ولی تاثیری بر عملکرد رقم بومی نشان نداد، لذا کاربرد بارور 2 برای لاین امید بخش می تواند بیشترین عملکرد دانه جو را در منطقه تولید کند.
کلیدواژگان: دشت تبریز، جو، عملکرد دانه، رقم، کود زیستی -
صفحات 137-151اهداف
تحقیق حاضر با هدف بررسی اثر روش های غیرشیمیایی شامل مالچ زنده، مالچ کلش گندم و وجین دستی در ترکیب با علف کش تریفلورالین بر کنترل علف های هرز و عملکرد ریحان اجرا شد.
مواد و روش هاآزمایش در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه تبریز در سال 1401 بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی با 12 تیمار و سه تکرار اجرا شد. تیمارهای مدیریت علف هرز شامل کاربرد علف کش تریفلورالین (ترفلان با فرمولاسیون 48 %EC) به مقدار 100 درصد توصیه شده (5/2 لیتر در هکتار)، کاربرد علف کش تریفورالین به مقدار 50 درصد توصیه شده (25/1 لیتر در هکتار)، کاربرد علف کش تریفورالین به مقدار 50 درصد توصیه شده در تلفیق با مالچ زنده گاودانه، مالچ کلش گندم و یک بار وجین دستی و استفاده از تیمارهای غیرشیمیایی ذکر شده به تنهایی (بدون کاربرد تریفلورالین) بودند.
یافته هابیشترین درصد کاهش زیست توده علف های هرز در تیمار تریفلورالین 50% + یک بار وجین دستی (85%) مشاهده شد که تفاوت معنی داری با تیمارهای یک بار وجین دستی (83%)، تریفلورالین 50% + مالچ کلش گندم (65%) و کاربرد تریفلورالین 100% (62%) نداشت. بیشترین وزن خشک ریحان (260 گرم در متر مربع) در تیمار تریفلورالین 50% + یک بار وجین دستی حاصل شد.
نتیجه گیریاستفاده از تیمارهای مدیریت علف هرز شامل یک بار وجین دستی و تریفلورالین 50% + مالچ کلش گندم می تواند در راستای کاهش مصرف علفکش ها و تولید پایدار ریحان به کشاورزان معرفی شود.
کلیدواژگان: دز کاهش یافته، زیست توده علف هرز، مالچ زنده، مالچ کلش، وجین دستی، وزن خشک -
صفحات 153-164مقدمه و اهدافبه منظور بررسی برهم کنش دودآب، قارچ مایکوریز و باکتری ریزوبیوم (مزوریزوبیوم سیسری) بر روی عملکرد و اجزا عملکرد نخود دیم، آزمایشی در سال زراعی 1400-1399 در مزرعه تحقیقاتی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی کرمانشاه به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد.مواد و روش هاکرت های اصلی شامل محلول پاشی دودآب با غلظت یک لیتر در هکتار در دو مرحله رویشی و پیش از گلدهی و خاک کاربرد با غلظت های 2 و 4 لیتر در هکتار به همراه عدم استفاده از دودآب (شاهد) و تلقیح میکروارگانیسم ها (ریزوبیوم، مایکوریز، کاربرد توام ریزوبیوم-مایکوریز و شاهد) به عنوان عامل فرعی بود.یافته هانتایج نشان داد، اثر دودآب بر صفات عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در بوته و وزن صد دانه معنی دار شد. اثر کود بیولوژیک بر صفات عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و وزن صد دانه معنی دار شد. دودآب با غلظت یک لیتر در هکتار از نظر عملکرد دانه (8/547 کیلوگرم در هکتار)، عملکرد بیولوژیک (4/2122 کیلوگرم در هکتار)، تعداد غلاف در بوته (2/13)، تعداد دانه در بوته (6/7 دانه در بوته) و وزن صد دانه (5/35 گرم) بیشترین مقادیر را داشت. کاربرد توام ریزوبیوم و مایکوریز از نظر وزن صددانه (7/35 گرم)، عملکرد دانه (6/503 کیلوگرم در هکتار) و عملکرد بیولوژیک (0/1918 کیلوگرم در هکتار) بالاترین میانگین را داشت.نتیجه گیریبه طورکلی، محلول پاشی دودآب با غلظت یک لیتر در هکتار در دو مرحله و تلقیح بذر با ریزوبیوم و مایکوریز می تواند موجب بهبود عملکرد نخود در شرایط دیم شود.کلیدواژگان: نخود، عملکرد دانه، مایکوریز، ریزوبیوم، دودآب
-
صفحات 165-180اهدافمطالعه به منظور بررسی اثر پرایمینگ سالیسیلیک اسید و محلول پاشی نانوکود بر عملکرد و برخی خصوصیات مورفولوژیک دو رقم نخود برای انتخاب مناسب ترین تیمار در شرایط دیم انجام شد.مواد و روش هااین آزمایش به صورت فاکتوریل- اسپلیت در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در دو سال زراعی 96-1395 و 97-1396 در خرم آباد لرستان اجرا شد. عامل رقم شامل دو رقم عادل و توده محلی گریت و عامل پرایمینگ بذر با محلول سالیسیلیک اسید شامل بدون پرایمینگ و پرایمینگ سالیسیلیک اسید به صورت فاکتوریل در کرت های اصلی و عامل محلول پاشی نانوکود کلات مخصوص حبوبات در چهار سطح شامل محلول پاشی با آب مقطر (شاهد) و محلول پاشی به میزان یک، دو و سه لیتر در هکتار در کرت های فرعی قرار گرفتند.یافته هانتایج نشان داد در هر دو رقم عادل و توده محلی گریت، بیشترین تعداد دانه در بوته، وزن صد دانه، عملکرد دانه و شاخص برداشت از پرایمینگ سالیسیلیک اسید و محلول پاشی نانوکود بسته به میزان مصرف بدست آمد. در هر دو رقم عادل و توده محلی گریت، بیشترین عملکرد دانه از کاربرد سالیسیلیک اسید با مصرف دو لیتر در هکتار نانوکود (به ترتیب 1840 و 1152 کیلوگرم در هکتار) تولید شد. بالاترین میزان سبزینگی برگ، پروتئین دانه و عملکرد پروتئین نیز از کاربرد سالیسیلیک اسید با مصرف نیم تا یک لیتر در هکتار نانوکود حاصل شد.نتیجه گیریدر مجموع، رقم عادل با پرایمینگ سالیسیلیک اسید و محلول پاشی حداقل نیم لیتر در هکتار نانوکود جهت بهبود کمیت و کیفیت نخود در شرایط دیم توصیه می شود.کلیدواژگان: اجزای عملکرد، پروتئین دانه، سبزینگی برگ، عملکرد دانه، محتوای آب نسبی
-
صفحات 181-192اهداف
بررسی پایداری و سازگاری یک ژنوتیپ در شرایط محیطی مختلف به منظور معرفی آن برای کاشت در شرایط محیطی خاص و شناخته شده در برنامه های به نژادی از نیازهای اساسی بوده و برای رسیدن به یک تولید پایدار جهت رسیدن به خودکفایی پایدار در تولید محصولات استراتژیک به ویژه گندم ضروری می باشد.
مواد و روش هادر پژوهش حاضر به منظور بررسی پایداری و تشخیص ژنوتیپ های پرمحصول و سازگار، عملکرد دانه 32 لاین اینبرد نوترکیب حاصل از تلاقی دو رقم روشن و سوپرهد در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در شش منطقه (تبریز، اهر، اردبیل، مغان، شبستر و ارومیه) به مدت دو سال زراعی مورد بررسی قرار گرفتند. تجزیه پایداری با استفاده از روش های ضریب تغییرات محیطی، روش های رگرسیونی ابرهات - راسل، پرکینز - جینکز و فینلی - ویلکینسون، واریانس پایداری شوکلا، اکووالانس ریک، روش های غیرپارامتری میانگین و انحراف معیار رتبه و روش نسبت شاخص عملکرد انجام شد.
یافته هانتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین مکان ها از نظر عملکرد اختلاف معنی داری وجود داشت. همچنین اختلاف بین ژنوتیپ ها و همچنین اثر متقابل ژنوتیپ × سال، ژنوتیپ × مکان و اثر متقابل ژنوتیپ × سال × مکان معنی دار گردید که نشان دهنده تفاوت بین عملکرد ژنوتیپ ها در محیط های مختلف بود که نشان از ضرورت تجزیه پایداری داشت.
نتیجه گیریبا توجه به همسویی نسبی نتایج حاصل از روش های مختلف می توان اظهار داشت که در این پژوهش لاین های 10، 12، 31 و رقم روشن به عنوان پایدارترین ژنوتیپ شناخته شدند و لاین 51 به-عنوان ناپایدارترین لاین و مخصوص مناطق نامساعد تشخیص داده شد.
کلیدواژگان: تجزیه پایداری، روش های غیرپارامتری، عملکرد دانه، لاین های اینبرد نوترکیب، گندم نان -
صفحات 193-215آزمایش به صورت اسپیلت پلات فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. عامل اصلی شامل تنش خشکی در سه سطح [آبیاری در 80 درصد ظرفیت زراعی (بدون تنش)، آبیاری در 65 درصد ظرفیت زراعی (تنش متوسط) و آبیاری در 50 درصد ظرفیت زراعی (تنش شدید)] بود. عامل فرعی به ترکیب دو تیمار کاربرد منابع خارجی محافظ های گیاهی در پنج سطح (آب مقطر به عنون شاهد، آسکوربیک اسید (1 میلی مولار)، آلفا توکوفرول (1 میلی مولار)، سیلیکون (1 میلی مولار) و نانو ذرات روی (1 میلی مولار) و تلقیح با باکتری حل کننده ی فسفر در دو سطح (با تلقیح و بدون تلقیح) اختصاص یافت. محدودیت شدید آبیاری (50 درصد ظرفیت زراعی) در مقایسه با شرایط بدون تنش (آبیاری در 80 درصد ظرفیت زراعی) منجر به کاهش معنی داری در عملکرد و اجزای عملکرد گندم گردید. با این وجود، استفاده از محافظ های گیاهی آلی (آسکوربیک اسید و توکوفرول) و معدنی (سیلیکون و نانو ذرات روی) و همچنین، تلفیح با باکتری حل کننده ی فسفر بر محتوای کلروفیل a، کلروفیل b و همچنین شاخص سطح برگ و ارتقای سطوح ترکیبات موثر در توان تحملی گیاه در شرایط تنش همچون کاروتنوییدها، پرولین و قندهای محلول معنی دار بود. در شرایط تنش شدید، کاربرد تعدیل کننده های تنش (اسکوربیک اسید، سیلیکون، روی و توکوفرول) به ترتیب عملکرد دانه را 28، 2/18 ، 3/17 و 3/9 درصد در مقایسه با عدم کاربرد این تعدیل کننده های تنش در همین سطح از ابیاری افزایش داد. کلیدواژگان: آبیاری، تنش خشکی، کود زیستی، عملکرد، محافظ گیاهی
-
صفحات 217-234اهداف
این مطالعه به منظور ارزیابی واکنش ژنوتیپ های مختلف جو و درک بهتر اثر متقابل ژنوتیپ× محیط در مناطق مختلف اقلیم سرد کشور و انتخاب ژنوتیپ های پایدار انجام شد.
مواد و روش هاتعداد 4 ژنوتیپ جو شامل ارقام جلگه، مهتاب، بهمن، لاین CB-96-10، به همراه چهار ژنوتیپ وارداتی در 5 ایستگاه کرج، زنجان، جلگه رخ، اردبیل و میاندوآب در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در دو سال متوالی کشت و ارزیابی شد. پس از به دست آوردن عملکرد ارقام در هر محیط، تجزیه واریانس مرکب انجام شد. با توجه به معنی دار بودن اثر متقابل ژنوتیپ × محیط، برای تعیین سازگاری و پایداری ارقام از روش های مختلف تجزیه پایداری (پارامتریک و ناپارامتری) و روش AMMI استفاده شد.
یافته هادر روش ابرهارت و راسل ژنوتیپ های G1، G4 و G6، در روش های پارامتری ژنوتیپ های G1، G4، G6 و تا حدودی G7 و در روش های ناپارامتری ژنوتیپ های G1، G4 و G6 به عنوان ژنوتیپ های پایدار شناسایی شدند. با توجه به مقایسه میانگین عملکرد، معیارهای پایداری و خصوصیات زراعی و سازگاری عمومی با استفاده از تجزیه AMMI، ژنوتیپ های G6، G1 و G7 به ترتیب به عنوان مناسب ترین و سازگارترین ژنوتیپ ها شناخته شدند و می توانند به عنوان ارقام جو سازگار در کلیه مناطق سرد کشور مورد توجه قرار گیرند. ژنوتیپ های G2 و G3 نیز ارقامی با سازگاری خصوصی محسوب می شوند.
نتیجه گیریبا توجه به نتایج می توان ژنوتیپ های G6 و G1 را به عنوان سازگارترین ژنوتیپ ها در کلیه مناطق سرد کشور و ژنوتیپ های G2 و G3 را نیز به عنوان ژنوتیپ های با سازگاری خصوصی بالا در مناطق پر پتانسیل محسوب کرد.
کلیدواژگان: اثر متقابل، اقلیم سرد، تجزیه AMMI، روش های پارامتری، ناپارامتری -
صفحات 235-249صفات مختلف عملکرد دانه، فیزیولوژیکی و فنولوژیکی در هفت نسل ذرت با استفاده از روش تجزیه میانگین نسل ها تحت شرایط کنترل شده و تنش متوسط و شدید کم آبی مورد مطالعه قرار گرفت. ارزیابی نسل های حاصل از تلاقی دو لاین اینبرد ذرت شامل B73 و MO17، سینگل کراس 704 (به عنوان نسل F1) و نیز نسل های F2، BC1 ، BC2 و F3 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 20 تکرار طی دو سال زراعی 99-1398 در ایستگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز انجام گرفت. نتایج تجزیه واریانس مرکب و مقایسات میانگین داده ها تحت سه رژیم آبیاری مختلف نشان داد که تنش کم آبی باعث کاهش معنی دار صفات عملکرد دانه و فیزیولوژیکی و افزایش معنی دار صفات فنولوژیکی گردید. تجزیه میانگین نسل ها سهم بالای اثرات ژنی غیر افزایشی را در کنترل ژنتیکی صفات مورد مطالعه نشان داد. این امر لزوم گزینش در نسل های در حال تفکیک پیشرفته و تولید ارقام هیبرید در ذرت را در جهت بهره برداری از واریانس غالبیت، نشان می دهد. همچنین، سهم بارز اثرات ژنی افزایشی در کنترل توارث تعداد روز تا کاکل دهی بیانگر این است که برای اصلاح این صفت و بهره گیری از واریانس افزایشی، گزینش در نسل های در حال تفرق اولیه و والدین اینبرد می تواند موثر باشد. بر اساس مجموعه صفات مورد بررسی لاین اینبرد MO17 و هیبرید SC704 در مقایسه با سایر لاین های مورد مطالعه، تحمل بالایی به تنش کم آبی (از مرحله 5 الی 6 برگی تا مرحله کاکل دهی) نشان داده و از پایداری عملکرد دانه برخوردار بودند.کلیدواژگان: تجزیه میانگین نسل ها، تنش کم آبی، عمل ژن، نسل های ذرت، وراثت پذیری
-
صفحات 251-262اهداف
هدف از اجرای این تحقیق ارزیابی صفاتی مانند وزن و سطح برگ، تولید بنه و عملکرد گل و کلاله زعفران در عمق و فواصل مختلف زهکشی و ارائه شیوه مناسب کشت یک ساله بنه زعفران در نواحی دشت و ساحلی شهرستان ساری می باشد.
مواد و روش هابه منظور ارزیابی اثر عمق و فواصل مختلف زهکشی بر برخی صفات رویشی و زایشی زعفران، آزمایشی در طی سال های 1401-1400 به صورت کرت های خرد شده و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارها شامل: عمق های زهکش 15، 30 و 45 سانتی متر در کرت های اصلی و سه فاصله زهکش 50، 100 و 150 سانتی متر در کرت های فرعی بود.
یافته هابیشترین تعداد و وزن بنه های بالای 8 گرم (به ترتیب 4/354 و 4/1571 گرم در متر مربع) در تیمار عمق زهکش 45 سانتی متر و فاصله زهکش 100 سانتی متر بدست آمد. براساس نتایج بالاترین تعداد گل، وزن گل و وزن خشک کلاله به ترتیب معادل با 37/143 گل در متر مربع، 01/43 و 323/0 گرم در متر مربع در عمیق ترین زهکش یعنی عمق 45 سانتی متری و فاصله زهکش 100 سانتی متری مشاهده شد که البته اختلاف آماری معنی داری بین تیمار مذکور و تیمار عمق زهکش 45 و فاصله زهکش 150 سانتی متری و همچنین تیمار عمق زهکش 30 و فاصله زهکش 100 سانتی متری مشاهده نشد.
نتیجه گیریبا درنظر گرفتن بهترین بازدهی مزرعه، در بین تیمارها، تیمار عمق زهکش 30 سانتی متر و فاصله زهکش 100 سانتی متر می تواند بهترین اثر را در صفات رویشی و زایشی زعفران در این منطقه دشت ساری را داشته باشد.
کلیدواژگان: زعفران، شاخص سطح برگ، صفات زایشی، کشت یکساله، وزن بنه های دختری -
صفحات 263-273اهدافپژوهش حاضر با هدف بررسی اثر نانوسیلیکون برعملکرد و کاهش اثر ناشی از تنش آبی در گیاه کینوا اجراء شد.مواد و روش هاآزمایش به صورت کرت های خرد شده بر پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی فارس اجراء گردید. تیمارها شامل رژیم های آبیاری در چهار دور 7، 14، 21 و 28 روز و محلول پاشی نانوسیلیکون در سطوح صفر، 30 و 60 میلی گرم در لیتر درنظر گرفته شد.یافته هااعمال تنش رطوبتی متوسط (دور آبیاری 21 روز) و شدید (دور آبیاری 28 روز) در مقایسه با عدم تنش (دور آبیاری 7 روز) سبب کاهش 93/5 و 65/24 درصد در طول پانیکول، 77/8 و 81/27 درصد در عرض پانیکول، 14/5 و 44/29 درصد در تعداد پانیکول، 05/12 و 87/23 درصد در وزن کل اندام هوایی، 73/24 و 95/54 درصد در عملکرد دانه، 11/26 و 94/55 درصد در وزن هزار دانه و 53/14 و 16/41 درصد در شاخص برداشت گیاه گردید. تنش های رطوبتی فوق سبب 125 و 84/78 درصد افزایش در بهره وری مصرف آب شد. همچنین محلول پاشی نانوسیلیکون تاثیر معنی-داری بر شاخص های رشد گیاه کینوا دارد بطوری که حداکثر ارتفاع گیاه، طول, عرض و تعداد پانیکول، وزن کل اندام هوایی، عملکرد دانه و بهره وری مصرف آب در محلول پاشی نانوسیلیکون با غلظت 30 میلی گرم در لیتر مشاهده گردید.نتیجه گیریمحلول پاشی نانوسیلیکون با غلظت 30 میلی گرم در لیتر سبب پایین آمدن اثرات منفی تنش های رطوبتی در شرایط خشکی (دور آبیاری 21 و 28 روز) در گیاه کینوا می گردد.کلیدواژگان: تنش خشکی، رشد، گیاه، عملکرد دانه، ماده بهبود دهنده شیمیایی
-
صفحات 275-294اهداف
پژوهش حاضر با هدف بررسی برهمکنش تاریخ کاشت، هیدروپرایمینگ بذر و محلول پاشی اسید هیومیک بر شاخص های رشد و عملکرد چغندرقند انجام گردید.
مواد و روش هااین پژوهش در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل اجرا شد. عامل اصلی چهار تاریخ کشت 5 و 19 فروردین، 2 و 16 اردیبهشت 1400 و عوامل هیدروپرایمینگ (پرایم شده و پرایم نشده) و محلول پاشی اسید هیومیک (اسپری آب و محلول پاشی 6 در هزار) بصورت فاکتوریل در کرتهای فرعی قرار داده شدند.
یافته هاتاثیر تاریخ کاشت، هیدروپرایمینگ و محلول پاشی اسید هیومیک بر شاخص های رشد و عملکرد چغندرقند مثبت و معنی دار بود. تاریخ کاشت بیشترین تاثیر را داشت و بیشترین بیشینههای شاخص سطح برگ و سرعت رشد محصول، سرعت جذب خالص، سرعت رشد نسبی و عملکرد ریشه مربوط به تاریخ کاشت پنجم فروردین بود و کمترین آنها در تاریخ کاشت شانزدهم اردیبهشت بدست آمد. در تاریخ کشت آخر، هیدروپرایمینگ به تنهایی بهترتیب سبب افزایش 5/17 و 4/24 درصدی سرعت رشد نسبی و عملکرد غده نسبت به تیمار اسپری آب بدون هیدروپرایمینگ گردید.
نتایجاگر هر دو تیمار هیدروپرایمینگ و محلول پاشی اسید هیومیک همراه با هم انجام شود، سبب افزایش رشد بوته و بهبود شاخص های رشد و عملکرد غده می شود. در صورت تاخیر 6 هفته ای کاشت (کشت 16 اردیبهشت) کاربرد جداگانه هیدروپرایمینگ بر محلول پاشی اسید هیومیک ارجحیت دارد و مصرف همراه با هم آنها می تواند عوارض تاخیر کاشت دو هفته ای را کامل جبران کند.
کلیدواژگان: کل ماده خشک، شاخص سطح برگ، سرعت رشد محصول، سرعت جذب خالص، سرعت رشد نسبی، عملکرد ریشه -
صفحات 295-308اهداف
استفاده از کود های شیمیایی موجب مشکلات زیست محیطی گردیده است. بنابراین، کاربرد کودهای آلی به عنوان یک راهکار مناسب جهت حفظ باروری خاک و افزایش بهره وری کود می باشد.
مواد و روش هابرای بررسی اثر کودهای آلی و شیمیایی بر خصوصیات رشدی و عملکرد مزرعه ای باقلا (Vicia faba L.)، آزمایشی به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1400 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز، طراحی و اجرا گردید. در این آزمایش تیمارها چهار منبع مختلف کودی شامل کود شیمیایی نیتروژن دار اوره (50 کیلوگرم در هکتار)، خاک برگ (5 تن در هکتار)، کود دامی (8 تن در هکتار)، ورمی کمپوست (5 تن در هکتار) و شاهد بود.
یافته هابیشترین شاخص کلروفیل، ارتفاع بوته، تعداد نیام در بوته، وزن صددانه، عملکرد دانه و زیست توده از کاربرد کود شیمیایی اوره حاصل شد که از لحاظ آماری تفاوت معنی داری با کود دامی نداشت. بالاترین شاخص سطح برگ و تعداد برگ در بوته در کاربرد کود دامی گاوی نسبت به سایر تیمارهای کودی برتر بود و تفاوت معنی داری با کود اوره نداشت.
نتیجه گیریبه منظور تولید زیست توده و عملکرد دانه بیشتر در باقلا دو تیمار کود شیمیایی اوره و کود دامی گاوی مطلوب ترین تیمار تغذیه ای شناسایی شدند. در تولید باقلا در راستای کشاورزی پایدار استفاده از کود دامی گاوی به مقدار 8 تن در هکتار علاوه بر بهبود تولید محصول می تواند جایگزین مصرف کودهای شیمیایی نیتروژن دار از جمله اوره شود.
کلیدواژگان: باقلا، محصول دانه، کود شیمیایی، کود دامی، زیست توده -
صفحات 309-325اهداف
کشت گونه های متحمل به شوری به همراه تلقیح آن ها با ریزجانداران مفید خاک، می تواند یک راهکار موثر برای کاهش مشکلات شوری باشد. هدف از این آزمایش، بررسی پاسخ های فیزیولوژیک و جذب عناصر غذایی بادام رقم Supernovaʼʽ پیوند شده روی پایه GN15 به تلقیح با قارچ میکوریزا در سطوح مختلف شوری است.
مواد و روش هامطالعه حاضر بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با دو فاکتور (1) تلقیح با قارچ در دو سطح (تلقیح نشده و تلقیح شده با Rhizophagus intraradices) و (2) شوری در سه سطح (صفر، 60 و 120 میلی مولار) با سه تکرار در شرایط گلخانه انجام شد.
یافته هانتایج نشان داد تلقیح با قارچ میکوریزا باعث بهبود شاخص های رشدی، نسبت فلورسانس متغیر به حداکثر و محتوای کلروفیل در تنش شوری بالا گردید. تلقیح با R. intraradices بطور معنی داری باعث کاهش محتوای پراکسید هیدروژن و مالون دی آلدهید و افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی و محتوای پرولین در مقایسه با گیاهان تلقیح نشده در سطح بالای شوری شد. در گیاهان تلقیح شده محتوای فسفر و پتاسیم در برگ در تمام سطوح شوری و در ریشه در شوری متوسط بطورمعنی داری بیشتر از گیاهان تلقیح نشده بود. تحت تنش شوری، محتوای سدیم برگ گیاهان تلقیح شده بطور معنی داری کمتر از گیاهان تلقیح نشده بود، درحالیکه در مورد سدیم ریشه برعکس بود.
نتیجه گیریاستفاده از قارچ میکوریزا به همراه پایه متحمل می تواند یک روش کارآمد و سازگار با محیط زیست برای افزایش تحمل بادام به شوری باشد. در این راستا انجام آزمایشات بیشتر با ژنوتیپ های مختلف بادام در شرایط باغ ضروری بنظر میرسد.
کلیدواژگان: تنش شوری، بادام، قارچ میکوریزا، ویژگی های فیزیولوژیک، جذب عناصر -
صفحات 327-349اهدافپژوهش حاضربا هدف بررسی تاثیر محلول پاشی ترکیبات مختلف بر عملکرد وبنیه بذر ماریتیغال در رژیم های مختلف آبیاری اجرا گردید.مواد و روش هاآزمایش در دو بخش مزرعه ای و آزمایشگاهی در سال زراعی 98-1397 در مزرعه ایی تحقیقاتی واقع در استان آذربایجان غربی شهرستان نقده و آزمایشگاه تحقیقاتی در آزمایشگاه زراعت دانشکده کشاورزی دانشگاه ارومیه انجام گرفت. آزمایش مزرعه ای به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی، با سه تکرار انجام گرفت. عامل اول مورد مطالعه آبیاری با سه سطح (آبیاری کامل یا آبیاری پس از 50 درصد تخلیه رطوبت از ظرفیت زراعی خاک، آبیاری تکمیلی قبل از گلدهی و بدون آبیاری) بود که در کرت های اصلی اعمال شدند. عامل دوم مورد مطالعه تیمارهای محلول پاشی با چهار سطح (سالیسیلیک اسید، روی، اسید آمینه و شاهد(آب خالص)) لحاظ شدند.یافته هابه طور کلی، یافته های این پژوهش نشان داد، بیشترین ارتفاع بوته از تیمار آبیاری کامل به دست آمد، آبیاری بر تعداد کاپیتول رسیده و تعداد کل کاپیتول، شاخص برداشت تاثیر معنی دار داشت، همچنین تعداد روزنه، محتوای نسبی آب، وزن هزار دانه، شاخص بنیه طولی گیاهچه، طول ریشه چه، طول ساقه چه همچنین آنزیم کاتالاز، سوپر اکسید دیسموتاز تحت تاثیر آبیاری و محلول پاشی و اثر متقابل فاکتور آبیاری و محلول پاشی قرار گرفت.نتیجه گیرینتایج نشان داد که محلول پاشی و آبیاری و اثرات متقابل این عوامل افزایش صفات مورد مطالعه نسبت به شاهد را در پی داشت.کلیدواژگان: بذر، ماریتیغال، خشکی، سالیسیلیک اسید، روی، اسید آمینه، آبیاری تکمیلی
-
Pages 1-18Background and ObjectivesIntercropping is an ecological way of sustainable agriculture used to increase land productivity and crops. Therefore, while considering the necessity of using sustainable agriculture systems and creating diversity in agriculture, this experiment was done with the aims of investigating of growth, yield performance in terms of quantity, and quality and resource utilization efficiency in wheat, soybean and corn intercropping system.Materials and methodsThe experiment was conducted as a randomized complete blocks design with three replications at the Research Farm of Bu–Ali Sina University in the 2019–2020 growing season. Intercropping treatments included 4w:2s (4 rows wheat: 2 rows soybean), 4w:2s:1c (4 rows wheat: 2 rows soybean: 1 row corn), 4w:2s:2c, 6w:3s, 6w:3s:1c, 6w:3s:2c, along with sole plot of wheat, soybean and corn. Leaf area index, crop growth rate, grain yield, biological yield, grain quality, and nitrogen, water and land use efficiency, were evaluated.ResultsThe effect of different planting patterns on leaf area index (LAI), crop growth rate (CGR), biological yield and grain yield of wheat, soybean and corn were significant. The highest amount for these properties was achieved from sole cropping of these crops. Nevertheless, the evaluation of intercropping indices showed that all the intercropping patterns had an advantage compared to sole cropping system. So that the highest LER (2.23) and the highest water use efficiency were achieved from 6w:3s:2c treatment.ConclusionIn general, 6w:3s:2c treatment can lead to the improvement of total grain yield and WUE as well as ecosystem sustainability and maximum land productivity.Keywords: Cereals, Land Equivalent Ratio, Legume, Polyculture, Resource Utilization Efficiency, Yield
-
Pages 19-34
This study was aimed to evaluate the grain yield of barley and faba bean in different planting patterns of intercropping under the condition of humic acid application in a low input cropping system.The experiment was carried out as a two-factor factorial baed on RCBD with three replications. The treatments were five planting patterns including two treatments of barley and faba bean sole croppings and three intercropping patterns and three foliar applications of humic acid Based on the obtained results, the highest number of grain per pod and pods per plant was obtained in the sole cropping of beans, which was not significantly different from the intercropping The highest grain yield and biological yield of faba beans were obtained in sole cropping .The lowest seed yield and biological yield of faba beans were obtained in the intercropping pattern with the lowest density of faba beans. By reducing the density of faba beans from 100% to 40% the grain and biological yield of faba beans decreased. The highest grain and biological yields of barley were also obtained in the sole cropping treatment respectively humic acid foliar application, faba bean yield increased and barley yield increased The land equivalent ratio for all three intercropping patterns was obtained more than one. The monetary advantage index was also positive for all three mixed cropping patterns.In total and based on the evaluation criteria, the best pattern was the intercropping of 80% of faba beans and 40% of barley
Keywords: Land Equivalent Ratio, Monetary Advantage Index, Organic Fertilizer, Shading, Intercropping -
Pages 35-53In order to decreasing the chemical fertilizer application in low-input and sustainable agricultural systems, a field experiment was carried out to evaluate the effects of different irrigation intervals along with separately and integrative application of chemical and biofertilizer on the quantity and quality of camelina (Camelina sativa L.).Material and methodsThe study was carried out as a split plot based on a randomized complete block design (RCBD) with 18 treatments and three replications at the Saqez city, Iran in 2022 growing season. The main factor was three irrigation intervals including without irrigation (rainfed conditions), irrigation after 10 and 20 days. Also, the sub-factor was different fertilizer sources including non-application (control), 100%chemical fertilizer, biofertilizer, biofertilizer+ 25% chmical fertilizer, biofertilizer+ 50% chemical fertilizer and biofertilizer+75% chemical fertilizer.ResultsThe results demonstrated that the highest (457.81 kg ha-1) and lowest (186.29 kg ha-1) seed yield of camelina was obtained in 10 days’ interval irrigation following integrative application of biofertilizer+ 75% chemical fertilizer and rianfed conditions without fertilization. The highest oil content (37.88%) and oil yield (173.65 kg ha-1) was observed in 10 days’ interval irrigation following integrative application of biofertilizer+ 75% chemical fertilizer. The chemical analysis showed that linolenic (30.59-34.58%), linoleic (16.92-19.29%), oleic (14.16-17.36%) and eicosenoic acid (8.93-11.76%) were the main fatty acids compounds of camelina oil. The maximum content of oleic, linoleic and linolenic acids obtained in in 10 days’ interval irrigation following integrative application of biofertilizer+ 75% chemical fertilizer.Keywords: Bio-Fertilizer, Drought Stress, Oil-Seed Crops, Oleic Acid, Sustainable Agriculture
-
Pages 55-67Objectives
The aim of this experiment was to investigate the effect of nutrition management and planting arrangement on the quantitative and qualitative characteristics of two varieties of Virginia tobacco (Nicotiana Tabacum L.).
Materials and methodsThe split factorial experiment was conducted in the form of a basic design of randomized complete block design with eight treatments and three replications in 2018-2019. The treatments included the use of N and K fertilizers, planting arrangement and two varieties of tobacco.
FindingsThe results showed that TC100 variety had more leaf area plant, height and green yield than NC100 variety. Also, the plant height and the SPAD value were higher in the treatment of foliar fertilizer × two row cultivation. NC100 variety in single-row cultivation showed higher leaf nitrogen. Leaf nicotine in NC100 variety in both planting cultivation conditions was higher than TC100 variety in the same conditions. Leaf K and sugar contant in TC100 cultivar in two-row cultivation recorded a significant increase. The price of tobacco was affected only by the simple effect of the variety. A kilogram of TC100 leaves has higher price than NC100. The income of tobacco under the interaction of TC100 cultivar was higher than NC100 cultivar in both planting arrangement and fertilization treatments.
Conclusionthe results showed that the TC100 variety in two-row cultivation had higher green yield, income and quality characteristics than the NC100 variety. Among studied treatments, fertilization has not significantly affected the quality properties of tobacco leaves.
Keywords: Virginia Tobacco, Top Dressing Fertilizer, Planting Cultivation, Nutritional, Nicotine, Potassium -
Pages 69-84The objective of this study was to evaluate the effectivity of combination of some integrated weed management methods on yield and yield components of chickpea (Cicer arietimum L.) cv. Bivanij.The experiment was conducted as a factorial in completely randomized block design with 15 treatments each in four replications. The experimental factors included herbicide applications consisting of untreated herbicide, and pyridate; plant densities of 30, 40,and 50plants m-2; and cultivations including uncultivated and cultivated for once. In addition, three full-season handweedings each for corresponding plant density treatment was applied.The dry weight of weed biomass was decreased respectively 95 and 60%, 30 days after pyridate application and cultivation; while using combination of these two methods reduced them up to 99 percent. Pyridate application increased height and grain yield by 1.3 and 2.5 times, and cultivation increased pod number per plant and grain yield by 37and 31%, respectively. In pyridate treated of 30 plants m-2 treatment, the highest pods per plant, seeds number and weight per plant, and plant dry weight were respectively 2.7, 3.1, 3.9, and 2.6 times more than those of untreated pyridate treatments. Seed yield of chickpea with the combined application of pyridate and cultivation at the density of 50plants m-2 did not have significant differences with weed free treatments (all three densities of 30, 40 and 50plants m-2). Integrated application of pyridate and cultivation at the chickpea density of 50 plants m-2 can be beneficial to achieve the desired yield in dryland conditions, and, hence, is recommendable.Keywords: Cultivation, Integrated Weed Management, Planting Density, Pyridate, Yield
-
Pages 85-97The planting pattern in three levels including a one- row with spacing of 70 cm, two- row with spacing of 70 cm and two- row with spacing of 140 cm as the main factor and plant density in three levels including 85000, 110000 and 135000 plants per hectare, along with the planting method in two levels, including direct seed cultivation and transplanting were considered as secondary factors. The highest yield of fresh forage with 75661 and 72359 kg.ha-1 belonged to the planting patterns of two- row with spacing of 70 and 140 cm, respectively. However, the highest values of protein yield (2694.78 kg.ha-1), ear to fresh forage weight ratio (33.53 %), as well as water use efficiency and economic water productivity (22.33 kg.m-3 and 10048.9 toman.m-3 of water) were belonged to the planting pattern of two- row with spacing of 140 cm. Among the different plant densities, the density of 110000 plants, despite the relatively lower values of fresh and dry forage compared to the density of 135000 plants, in terms of the qualitative values of the ear to fresh forage weight ratio and protein content (32.80 and 12.54 %, respectively) and protein yield (2789.86 kg.ha-1) was superior to the density of 135000 plants. The transplanting showed higher quantities of fresh and dry forage and protein yield (72160, 22066 and 2585 kg.ha-1, respectively) compared to direct seeding, also, it improved the amount of water use efficiency (WUE) and economic water productivity by 19.3 and 19.2 %, respectively.Keywords: Economic Water Productivity, Ear To Fresh Forage Weight Ratio, Protein Yield, Two- Row Arrangement, Use Efficiency Water
-
Pages 99-119Background & Objective
Considering the increase in world population in recent years and the growing need of human societies, especially in our country, for oilseed products, proper agricultural management is very important to increase yield. The present study was conducted with the aim of the effect of different weed control methods on the growth traits and yield of safflower.
Methods & Materials:
An experiment in the form of a randomized complete block design with four replications was conducted to investigate the effect of straw and stubble mulch, cover plants, and herbicides in the management of spring safflower weeds in Jihad Agriculture Kalibar Farm, located in East Azarbaijan Province. Evaluation of growth traits and safflower yield was measured during the growing season and after harvest.
ResultsBased on the results obtained from this study, weed control methods had no significant effect on the number of leaves and the number of secondary stems. Other investigated traits were significantly affected by weed control methods. Apart from weed control, the greatest increase in plant height (38.5%), number of leaves (32%), stem dry weight, shoot dry weight and harvest index was obtained in the treatment of trifluralin herbicide + straw mulch and wheat stubble.
ConclusionThe results of the study showed that the control of weeds in the safflower field in the early stages of growth is more effective than in the more advanced stages, and it can indicate the sensitivity of safflower to the competition of weeds in the early stages of safflower growth.
Keywords: Cover Plants, Harvest Index, Herbicide, Straw, Stubble Mulch, Weeds -
Pages 121-135Background and Objective
This study was conducted to evaluate the effect of biofertilizer application on the performance of barley common cultivars and new line in the Tabriz plain.
Materials and MethodsThe experiment was conducted in the lands of Mamaghn County, East Azerbaijan Province. Experimental factors include: biofertilizer treatment and cultivars. Materials and Methods The interaction of cultivar and biofertilizer had a significant effect on barley grain yield. The highest seed yield was obtained with 5.9 tons per hectare in the new promising line and with Barvar 2 biofertilizer application.In the new promising line and Jolghe cultivar, with the use of Barvar 2 bifertilizer, an increase in grain yield was observed by 36.6% and 55.2%, respectively. Therefore, Barvar 2 fertilizer caused a significant increase in barley grain yield, especially the new promising line. The number of seeds and weight of 1000 seeds of new promising (yield components) showed a better response to the application of Barvar 2 biofertilizer. This new line had more leaf area index, chlorophyll content index and number of days to maturity compared to the other two cultivars, so it had more photosynthetic capacity to produce yield.
ResultsUsing Barvar 2 biofertilizer in the new promised and improved lines increased the yield in the Tabriz plain, but it did not show an effect on the yield of the native cultivar, so the use of Barvar 2 biofertilizer for the new promising line can increase the yield of barley seeds.
Keywords: Tabriz Plain, Barley, Grain Yield, Variety, Biofertilizer -
Pages 137-151Background and Objective
This research was conducted in order to evaluate the effect of non-chemical methods including living mulch, straw mulch and hand weeding in integration with trifluralin on weed control and basil (Ocimum bacilicum L.) yield.
Material and methodsThe experiment was conducted in Research Field of University of Tabriz in 2022 based on randomized complete block design with 12 treatments and three replications. Weed management treatments included weed-free treatment in entire growth season, weed-infested treatment in entire growth season, using the trifluralin herbicide (Treflan EC 48%) at 100% of the recommended dose (2.5 L ha-1), trifluralin herbicide at 50% of the recommended dose (1.25 L ha-1), trifluralin herbicide at 50% of the recommended dose in integration with bitter vetch living mulch, wheat straw mulch and one time hand weeding and using mentioned non-chemical treatments alone (without application of trifluralin).
ResultsThe highest weed biomass reduction percentage was observed in trifluralin 50% + one time hand weeding (85%) that was not significantly different with those in one time hand weeding (83%), trifluralin 50% + wheat straw mulch (65%) and trifluralin 100%. The highest basil dry weight (260 g m-2) was obtained in trifluralin 50% + one time hand weeding.
ConclusionUsing weed management treatments including one time hand weeding and trifluralin 50% + wheat straw mulch could be introduced to the growers in line with reduction of herbicide application and sustainable production of basil
Keywords: Dry Weight, Hand Weeding, Living Mulch, Reduced Dose, Straw Mulch, Weed Biomass -
Pages 153-164Background and ObjectiveIn order to investigate the interaction of smoke water, mycorrhiza fungus and rhizobium bacterium on the yield and yield components of chickpea, an experiment as split plots based on randomized complete block design with three replications was carried out at the Campus of Agriculture and Natural Resources, Razi University, Kermanshah, in 2019 cropping season.Materials and MethodsThe main plots included the foliar application of smoke water (1 lit/ha) at vegetative and beginning of flowering and soil application of smoke water (2 and 4 lit/ha) along with no use of smoke water as control. The inoculations of micro-organisms (rhizobium, mycorrhiza, rhizobium+mycorrhiza and control) were as sub factors.ResultsThe results showed that the effect of smoke water on the grain yield, biological yield, pods per plant, grains per plant and 100-grain weight were significant. The effects of biological agents on the grains yield, biological yield, 100-grain weight were significant. The smoke water spraying (1 lit/ha) in terms of grain yield (547.8 kg/ha), biological yield (2122.4 kg/ha), pods per plant (13.2), grains per plant (7.6), 100-grains weight (35.5 g) had the highest values. The use of rhizobium with mycorrhiza in terms of grain weight (35.7 grams), grain yield (503.6 kg/ha) and biological yield (1918.0 kg/ha) had the greatest average.ConclusionIn general, spraying of smoke water with 1 lit/ha at two stages along with inoculation of seeds with rhizobium and mycorrhiza can improve chickpea yield under rainfed condition.Keywords: Chickpea, Grain Yield, Mycorrhiza, Rhizobium, Smoke Water
-
Pages 165-180ObjectivesThe study was conducted to investigate the effect of salicylic acid priming and nanofertilizer application on the yield and some morphological characteristics of two chickpea cultivars in order to select the most appropriate treatment under rainfed conditions.Materials and methodsThis experiment was carried out as factorial-split in the form of a basic design of randomized complete blocks with three replications in two crop years 2015-2016 and 2015-2016 in Khorramabad, Lorestan. The variety factor includes Adel and Grit, and salicylic acid priming, including no priming and priming in the main plots, and nanofertilizer in four levels, including control and foliar spraying at the rate of one, two and three liters per hectare were placed in sub-plots.ResultsThe results showed that in both the Adel and Greet, the highest number of seeds per plant, hundred seed weight, seed yield and harvest index were obtained from salicylic acid and nanofertilizer spraying depending on the amount of use. In both Adel and Great, the highest seed yield was produced by the application of salicylic acid with two liters per hectare of nanofertilizer (1840 and 1152 kg/hectare, respectively). The highest level of leaf greenness, seed protein and protein yield was also obtained from the application of salicylic acid with half to one liter per hectare of nanofertilizer.ConclusionIn general, the Adel cultivar with salicylic acid priming and spraying at least half a liter per hectare of nanofertilizer is recommended to improve the quantity and quality of chickpeas in dry conditions.Keywords: Leaf Greenness, Relative Water Content, Seed Protein, Seed Yield, Yield Components
-
Pages 181-192Background & Objective
Investigating the stability and compatibility of a genotype in different environmental conditions in order to introduce it for planting in specific and known environmental conditions in multi-breeding programs is one of the basic needs and to achieve sustainable production in order to achieve sustainable self-sufficiency in It is necessary to produce strategic products, especially wheat.
Methods & Materials:
In the present study, in order to investigate the stability and identify high-yielding and compatible genotypes, the yield of 32 lines of recombinant inbred from the crossing of two cultivars Roshan and Superhead in the form of a randomized complete block design with three replications in six The region (Tabriz, Ahar, Ardabil, Faghan, Shabestar and Urmia) were investigated for two years.
ResultsThe results of the present study showed that there was a significant difference between the locations in terms of performance. Also, the difference between genotypes, as well as the interaction effect of genotype × year, genotype × location, and the interaction effect of genotype × year × location were significant, which indicated the difference between the performance of genotypes in different environments, which indicated the necessity of stability analysis.
ConclusionAccording to the relative alignment of the results obtained from different methods, it can be stated that in this research, lines 10, 12, 31 and the Roshan variety were recognized as the most stable genotypes and line 51 as the most unstable line and It was recognized as special for unfavorable areas.
Keywords: Bread Wheat, Grain Yield, Non-Parametric Methods, Recombinant Inbred Lines, Stability Analysis -
Pages 193-215Field studies were carried out for two years at the research farm of the Faculty of Agriculture and Natural Resources, University of Mohaghegh Ardabili. Experiment was conducted as a split plot factorial based on randomized complete block design with three replications. The main factor included drought stress at three levels [irrigation at 80% of field capacity (no stress), irrigation at 65% of field capacity (moderate stress) and irrigation at 50% of field capacity (severe stress)]. Sub factor was combination of external phytoprotectants application at five levels [Distilled water as control, Ascorbic acid (1 mM), Tocopherol (1 mM) , Silicon (1 mM) and Zinc NPS (1 mM) and inoculation with phosphorus-solubilizing bacteria at two levels (with and without inoculation)]. The severe water limitation (50% field capacity) compared to non-stress conditions (irrigation at 80% field capacity), led to a significant decrease in wheat yield and yield components. However, the application of organic (ascorbic acid and tocopherol) and mineral (silicon and zinc NPS) phytoprotectants, as well as inoculation with phosphorus-solubilizing bacteria were significant on Chl a, Chl b content and also, leaf area index and increment of the effective compounds in plant tolerance under stress conditions such as carotenoieds, prolin and slouble sugars. under the severe water limitation, application of stress modulators increased grain yield 28, 18.2, 17.3 and 9.3% in compared to no application of stress modulators at the same level of irrigationKeywords: Biofertilizer, Drought Stress, Irrigation, Phytoprotectant, Yield
-
Pages 217-234Objectives
This research was conducted in order to evaluate the reaction of different barley genotypes and to understand better the genotype × environment interaction effect in different areas of the country's cold climate, and to select stable genotypes.
Materials and methodsFour barley genotypes, including Jalgah, Mehtab, Bahman, CB-96-10, along with four imported genotypes in five stations of Karaj, Zanjan, Jalgarokh, Ardabil, and Miandoab in the form of complete randomized block design with three replications in two consecutive years of evaluation became.
ResultsIn Eberhart and Russell method, G1, G4, and G6 genotypes; in parametric methods G1, G4, G6, and to some extent G7 genotypes and; in nonparametric methods G1, G4, and G6 genotypes were identified as stable genotypes. According to the comparison of average performance, sustainability criteria and agricultural characteristics and general compatibility using AMMI analysis, G6, G1, and G7 genotypes were recognized as the most suitable and most compatible genotypes, respectively and can be considered as climate compatible cultivars in all cold regions of the country. Genotypes G2, and G3 are also considered varieties with private compatibility.
ConclusionAccording to the results, G6, and G1 genotypes can be considered as the most compatible genotypes in all cold regions of the country, and G2, and G3 genotypes can also be considered as genotypes with high private compatibility in high potential regions.
Keywords: Interaction, AMMI Analysis, Parametric, Nonparametric Methods, Cold Climate -
Pages 235-249Grain yield, physiological and phenological traits in seven generations of maize using the generations mean analysis method under controlled conditions and, moderate and severe water deficit stress were studied. Evaluation of the generations drived from a cross between two inbred lines of maize including B73 and MO17, SC704 (as F1 generation), F2, BC1, BC2 and F3 using a randomized complete block design with 20 replications was conducted during two crop years of 2018-2019 at the Agricultural Research Station of University of Tabriz. The results of combined analysis of variance and mean comparisons of data under three different irrigation regimes showed that water deficit stress significantly reduced grain yield and physiological traits, and a significant increase in phenological traits. Generation mean analysis showed a high contribution of non-additive gene effects in the genetic control of the studied traits. This indicated that the necessity of selection in advanced segregating generations and the production of hybrid varieties in maize to take advantage of the dominance variance. Also, the significant contribution of additive gene effects in controlling the inheritance of the number of days to silk emergence indicated that selection in early segregating generations and inbred parents can be effective for breeding of this trait and taking advantage of additive variance. Based on the studied traits, inbred line MO17 and hybrid SC704 compared to other studied lines showed high tolerance to water deficit stress (from 5-6 leaf stage to silk emergence) and had the grain yield stability.Keywords: Gene Action, Generations Mean Analysis, Heritability, Maize Generations, Water Deficit Stress
-
Pages 251-262Objective & Background
The purpose of this research is to evaluate some traits such as leaf weight and leaf area, corm production, flower, and dry stigma yield of saffron at different drainage depths and distances and to provide a suitable method of annual cultivation of saffron corm in the plain and coastal areas of Sari.
Materials and methodsIn order to evaluate the effect of different drainage depths and distances on saffron, an experiment was conducted during the years 2021-2022. The treatments included drainage depths of 15, 30 and 45 cm in the main plots and drainage distances of 50, 100 and 150 cm in the subplots.
ResultsThe highest number and weight of corm above 8 g (354.4 and 1571.4 g.m-2, respectively) was obtained in the treatment of 45 cm drain depth and 100 cm drain distance. According to the results, the highest number of flowers, flower weight and stigma dry weight were respectively 143.37 flower.m-2, 43.01 and 0.323 g.m-2 in the deepest drain, i.e. 45 cm deep and 100 cm drain distance, which no statistically significant difference was observed between the mentioned treatment and the treatment of 45 cm drain depth and 150 cm drain distance, as well as 30 cm drain depth and 100 cm drain distance treatment.
ConclusionConsidering the best yield of the field, among the treatments, the treatment of 30 cm drain depth and 100 cm drain distance can have the best effect on the vegetative and reproductive characteristics of saffron in this region.
Keywords: Annual Planting, Leaf Area Index, Saffron, Vegetative Traits, Weight Of Daughter Corm -
Pages 263-273Background and ObjectiveThe present study was conducted with aim of investigating the effect of nanosilicon on yield the performance and reducing the effect caused by water stress in Quinoa plant.Materials and MethodsThe experiment was conducted as split plot based on randomized complete blocks design with three replications in Fars Agricultural and Natural Resources Research and Education Center. The treatments included irrigation regimes in four rounds of 7, 14, 21 and 28 days and nanosilicon spraying at zero, 30 and 60 mg L-1 levels.ResultsApplication of moderate moisture stress (irrigation cycle of 21 days) and severe (28 days) compared to no stress (7 days) caused a decrease of 5.93 and 24.65% in panicle length, 8.77 and 27.81% in panicle width, 5.14 and 29.44% in panicle number, 23.87 and 12.05% in total aerial organ weight, 24.73 and 54.95% in seed yield, 26.11 and 55.94% in the weight of one thousand seeds and 14.53 and 41.16% in the plant harvest index. The above moisture stresses caused a 125 and 78.84% increase in water consumption efficiency. Also, nanosilicon foliar has a significant effect on Quinoa plant growth, so that the maximum morphological growth, grain yield and water consumption efficiency observed in nanosilicon application with concentration 30 mg L-1 was.ConclusionNanosilicon spraying with 30 mg L-1 concentration reduces the negative effects of moisture stress in drought stress conditions (21 and 28 days) on the Quinoa plant.Keywords: Drought, Stress, Plant Growth, Grain Yield, Chemical, Improver
-
Pages 275-294Background & Objective
This study was conducted with the aim of investigating the interaction of planting date, hydropriming of seeds and humic acid foliar application on the growth physiological indices and root yield of sugar beet.
Materials & MethodsThe research was conducted as a split plot factorial based on a randomized complete block design with three replications. The main factor was planting dates (March 25, April 8 and 22, May 6) and hydropriming (primed and unprimed) and humic acid (water and humic acid spray) were factorially placed in sub-plots.
ResultsThe effect of planting date, hydropriming and humic acid foliar were significant on the growth indices and root yield. Planting date had the greatest effect and the highest maximums of leaf area index and crop growth rate, net assimilation rate, relative growth rate and root yield were related to March 25th planting date and the lowest were obtained on May 6th planting date. On the last planting date, hydropriming alone caused an increase of 17.5% and 24.4% relative growth rate and tuber yield, respectively, compared to the treatment water spraying without hydropriming.
ConclusionIf both seed hydropriming and humic acid foliar spraying are done at the same time, it will increase plant growth indices and improve root yield. In case of a 6-week delay in planting (planting on May 6), separate application of hydropriming is preferable to spraying humic acid, and their combination use can completely compensate for the effects of a 2-week delay in planting.
Keywords: : Total Dry Matter, Leaf Area Index, Crop Growth Rate, Net Assimilation Rate, Relative Growth Rate, Root Yield -
Pages 295-308Background & Objective
The use of chemical fertilizers has created environmental problems. Therefore, the application of organic fertilizers can be considered a suitable solution to maintain soil fertility and increase fertilizer productivity.
Materials & MethodsTo investigate the effect of organic and chemical fertilizers on the growth and field performance of faba bean (Vicia faba L.), an experiment was conducted with a randomized Complete Block Design (RCB) with three replications in 2021 at the research farm of the Faculty of Agriculture at Tabriz University. In this experiment, the treatments included four different sources of fertilizers, including the application of nitrogenous chemical fertilizer in the form of urea (50 kg ha-1), leaf mould (5 tons ha-1), farmyard manure (8 tons ha-1), vermicompost (5 tons ha-1) and control.
ResultsThe highest chlorophyll index, plant height, number of pods per plant, 100-grain weight, grain yield, and biomass were obtained from urea fertilizer application treatment which was not significantly superior to other treatments. in terms of leaf area index and the number of leaves per plant, the application of farmyard manure was significantly superior to other treatments.
ConclusionIn order to produce more biomass and grain yield in faba bean, two treatments of urea and farmyard manure were identified as the most favorable nutritional treatments. The application of farmyard manure at a rate of 8 tons ha-1, in addition improving crop production, can replace the application of nitrogenous chemical fertilizers.
Keywords: Faba Bean, Grain Yield, Chemical Fertilizer, Farmyard Manure, Biomass -
Pages 309-325Background and Objective
Cultivating salt-tolerant species and inoculating them with beneficial soil microorganisms can be an effective solution to alleviate the salinity problems. The aim of this experiment was to investigate the physiological responses and nutrient uptake of the almond cultivar 'Supernova' grafted on GN15 rootstock when inoculated with mycorrhizal fungi at different salinity levels.
Material and MethodsThe current study followed a factorial design in the form of a randomized complete block design with two factors: (1) inoculation with fungi at two levels (non-inoculated and inoculated with Rhizophagus intraradices) and (2) salinity at three levels (0, 60 and 120 mM) with three replicates under greenhouse conditions.
ResultsThe results showed that inoculation with mycorrhizal fungi improved growth indices, Fv/Fm and chlorophyll content under high salt stress. Inoculation with R. intraradices significantly reduced H2O2 and MDA content, while antioxidant capacity and proline content increased compared to non-inoculated plants under high salinity conditions. Inoculated plants showed significantly higher phosphorus and potassium content in the leaves at all salinity levels and in the roots at medium salinity compared to non-inoculated plants. Under salt stress, the sodium content of leaves in inoculated plants was significantly lower than in non-inoculated plants, while the opposite was observed for root sodium content.
ConclusionThe use of mycorrhizal fungi in combination with a tolerant rootstock can be an effective and environment-friendly approach to mprove the salt tolerance of almond trees. In this regard, it seems necessary to conduct more experiments with different almonds genotypes under garden conditions.
Keywords: Salt Stress, Almond, Mycorrhizal Fungi, Physiological Properties, Nutrient Uptake -
Pages 327-349ObjectiveThis study aimed to comprehensively assess the impact of various compounds applied through foliar spraying on the yield and structure of Milk Thistle (Silybum marianum) seeds under diverse irrigation conditions.Materials and MethodsThe investigation was carried out in two distinct settings field and laboratory during the 2017-2018 agricultural season. The research took place at a farm in the province of West Azarbaijan, specifically in Naqhadeh city. Additionally, a research laboratory at the Faculty of Agriculture, Urmia University, was utilized for specific experimental aspects. The field experiment employed a split-plot design, specifically a randomized complete block design with three replications. Irrigation, the first aspect under examination, involved three levels: full irrigation, supplementary irrigation before flowering, and no irrigation. Foliar spraying treatments included salicylic acid, zinc, amino acid, and a control group treated with pure water.ResultsThe study revealed that plants attained maximum height with full irrigation. Irrigation significantly influenced capital number, overall capital count, harvest index, stomata count, relative water content, weight of 1000 seeds, seedling longitudinal index, radicle length, shoot length, as well as the activity of catalase enzyme and superoxide dismutase. Both irrigation and foliar application independently affected these factors, and their interaction also played a significant role.ConclusionThe findings demonstrated that the combined use of foliar spraying and irrigation, as well as their interactive effect, resulted in a significant improvement in the examined characteristics compared to the control group.Keywords: : Seeds, Silybum Marianum, Desiccated Plants, Salicin Derivative, Zinc Mineral, Essential Amino Acids, And Additional Watering